จุดเริ่มต้นของรูปจำลอง — เมื่อใจคนโหยหาสิ่งแทนพระเจ้า

ทุกครั้งที่สายตาพยายามมองหา…แปลว่าใจยังรู้สึกถึงความว่างเปล่าบางจุด

พระเจ้าผู้มองไม่เห็น” กลายเป็นคำถามเรื้อรังในใจมนุษย์ยุคแรกเริ่ม คนอยากเชื่อ แต่ใจไม่กล้าพอจะเชื่อในสิ่งที่สัมผัสไม่ได้

จึงเริ่มต้น “สร้างภาพแทน” เพื่อให้ดวงตาได้เห็น เพื่อให้มือได้สัมผัส เพื่อให้ใจรู้สึกว่ามี “พระ” อยู่ใกล้ขึ้น รูปเคารพจึงไม่ได้เกิดจากความดื้อรั้นเสมอไป แต่เกิดจาก ความกลัวที่ซ่อนเร้นอยู่

กลัวว่าพระเจ้าจะไกลเกินไป…กลัวว่าความเงียบของพระองค์หมายถึงการทอดทิ้ง แต่พระสุรเสียงแรกเริ่มได้ตรัสไว้ชัดเจน…“อย่าทำรูปเคารพใด ๆ ขึ้นมาแทนเรา”

เพราะพระองค์ทรงรู้ดีว่า วันที่คนเริ่มสร้าง “สิ่งแทนพระเจ้า” วันนั้นรูปจำลองจะค่อย ๆ ยึดพื้นที่หัวใจ และพระเจ้าจะค่อย ๆ ถูกผลักออกไปจากใจโดยไม่รู้ตัว

รูปจำลองจึงไม่ใช่ก้อนหินชิ้นเดียว แต่มันคือลมหายใจใหม่ของการหลอกลวงที่แนบเนียนที่สุด

“ในพื้นที่เงียบที่สุดของใจคุณ…มีสิ่งไหนที่คุณเผลอมอบอำนาจให้ “แทนพระเจ้า” ไปแล้วหรือยัง?”