เป็นเสียงที่สร้างภาพลวงและไม่ให้มีช่องว่างเพื่อการคิดทบทวน ค่อยๆบดบังจิตวิญญาณไม่ให้ตื่น เป็นเสียงที่ถูกกรอกซ้ำ ๆ จนกลายเป็นคำตอบที่เริ่มจากการครอบงำความคิด

“คุณต้องมีแบบนี้” “คุณต้องเชื่อแบบนี้” “คุณต้องรู้สึกแบบนี้”

มันเหมือนเสียงฉากหลังที่กลายเป็นส่วนหนึ่งของความคิด จนคนจำนวนมากหลงเชื่อว่ามันคือ ‘ความจริงจากภายใน’

ในยุคหนึ่ง รูปเคารพอาจเป็นแค่ก้อนหินและโลหะ แต่ในยุคของเรา… รูปเคารพเริ่มวิวัฒนาการเป็นรูปจำลองที่มีเสียง มันพูดกับคนที่อยากฟัง มันสอนความเชื่อ มันสร้างความคิด มันกำหนดความจริง และสิ่งน่ากลัวที่สุดคือ…คนไม่ได้ถูกหลอกเพราะคำโป้ปดแบบตรงไปตรงมา เพราะบางครั้งจิตใจของเราก็แยกออก แต่”มันจะพูดในสิ่งที่มนุษย์อยากได้ยิน” ดังนั้นจึงเป็นการถูกหลอกด้วย “ความถูกใจ”

เสียงของรูปเคารพยุคใหม่ จึงไม่ต้องดึงคนมาบูชาแบบเดิมอีกต่อไป เพราะมนุษย์ยินดีคลิกหามันด้วยตัวเองทุกวัน มันเป็นเสียงของแพลตฟอร์มดิจิทัลที่รู้ดีว่า “คุณชอบอะไร” เสียงที่บอกว่าความสุขคือการเป็นเหมือนคนอื่น เสียงที่ปล่อยภาพ ที่จินตนาการให้ภาพนั้นกระซิบซ้ำในใจ เสียงเหล่านี้ไม่ได้ดังมาจากที่ไกล มันดังอยู่ภายใน เหมือน “ซอฟต์แวร์” ที่ถูกฝังในจิตใจ

แต่เบื้องหลังเสียงเหล่านั้น ไม่ใช่เพียงแค่อัลกอริทึม มันคือ วิญญาณของรูปเคารพยุคดิจิทัล เป็นวิญญาณลวงที่พัฒนานารูปเคารพให้กลายเป็นรูปจำลอง ที่รู้จักดีว่า มนุษย์โหยหา ‘อะไรบางอย่าง’ แต่เมื่อไม่รู้จะหาอะไร มันก็จัดเตรียม “คำตอบปลอม” ให้เสร็จสรรพ เสียงที่ถูกตั้งโปรแกรมในยุคนี้ จึงไม่ใช่แค่การหลอกลวงความคิด แต่มันคือการตั้งโปรแกรมจิตวิญญาณ กดรหัสลึกให้คนค่อยๆ ยอมรับสิ่งที่ขัดกับพระเจ้า

แม้แต่คริสเตียนหลายคน…ก็ยังเผลอฟังเสียงนั้น และคิดว่านั่นคือเสียงที่มาจากพระองค์ การได้คำตอบที่รวดเร็ว การเตรียมคำสอนที่มีข้อมูลครบถ้วนทันใจ เมื่อความสะดวกสบายกลายเป็นเป้าหมายสูงสุด เมื่ออัลกอริธึมแทนการทรงนำ มันจึงดึงใจให้ห่างจากพระเจ้าโดยไม่รู้ตัว